EVVEL ZAMAN İKEN!

Evvel zaman iken, deve tellal iken, saksağan berber iken… Ben anamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken. Yedi mevsimin ve türlü türlü milletlerin bir arada kardeşçe yaşandığı cennet bir ülke varmış. Öyle bir ülke imiş ki, kimse birbirine karışmaz herkesin ortak noktası -kardeşlik ve birlikten kuvvet doğar- yürek birlikteliği imiş.

Gel zaman git zaman bu ülkeye göz koyanlar olmuş. O ülkeyi ne yapsak da ele geçirsek, derdine düşen bu münafıklar, bu milletin arasına kendilerinden biriymiş gibi girerek, fitnelik sokmaya karar vermişler. Bunun çok zor olacağının farkındalarmış ama “Herkesin yumuşak bir karnı vardır.” diyerek yüzyıllar boyu bunun için uğraşmışlar. İş artık öyle bir hal almış ki, kendi gibi münafık milletleri de arkalarına alıp, bu ülkeyi ele geçirmeye ant içmişler.

Yıllar boyunca bu yediveren ülkenin, yedi bölgesine yerleşerek, onlardan biri gibi yaşayıp, en hassas oldukları konuları, neye kızdıkları, neyi sevdikleri, neyi sevmedikleri, neye inandıkları ve daha bir çok konuda öyle bilgi sahibi olmuşlar ki, hiç kimsenin aklına bile gelmeyecek planlarının, tıkır tıkır işlemesi için üstelik yedek planlarla işe başlamışlar.

Önce inançla başlamışlar aralarına nifak sokmaya. Daha önce hiçbir şekilde bunu sorgulamayan insanlar, birbirlerinin inançlarını sorgulayarak bölünmeye kavgaya başlamışlar. Evet, bakmışlar ki bu konuda başarılılar ama yetersiz, bu defada konuştukları dilleri sorgulamaya başlatmışlar. Yetmiş iki milletin yaşadığı, kimsenin kimseyi hor görmediği bu memleketi öyle bir hale getirmişler ki, kimse kimsenin nasıl bir insan olduğuna değil; diline, diline, rengine bakarak davranır olmuşlar. Hal böyle olunca da münafıklar, muratlarına erdi erecek duruma gelmişler ki, o ülkede çok büyük bir felaket olmuş. Öyle bir felaketmiş ki herkes en yakın komşusuna koşup, en uzaktaki dostunun yardımına hasret kalmış. Kendilerini yeniden hatırlatmış bu felaket. “ Onların kendilerinden başka dostları yok!”. Bu felaket o güzelim ülkenin, güzel insanlarından çoğunun yaşamını yitirmesine sebep olmuş ama birlik beraberliklerinin ne kadar değerli olduğunu yeniden hatırlatmış.

Bu münafıklar tabi ki davalarından vazgeçmemişler. Dedelerimizin anlattığına göre hala da devam ediyormuş bu çabaları.

Dilerim bu savaşta iyiler kazanır. Çünkü asıl felaketin; bölünüp, parçalanmaları olduklarının hala farkında değiller.